Verlossende aflossers: Digitale en afgedrukte fotos wegdoen valt zwaar

maandag 16 september 2019

Digitale en afgedrukte fotos wegdoen valt zwaar

Zelfs voor een 4 jaar ervaren consuminderaar, vergevorderde ontspulleraar (nieuw woord voor de Dikke van Dale) valt het zwaar om emotionele dingen weg te doen. In mijn geval mijn digitale en afgedrukte foto's en wat jeugdgekrabbel. Toch wil ik er doorheen gaan. Het is vooral de emotie bij het door heen gaan en selecteren wat het zwaar maakt terwijl je ook denkt, als alles is afgebrand dan ga ik ook heus wel verder met mijn leven. Dat laatste houd me op de been om door te gaan. Ook kwam er zelfs oud zeer naar boven. Zeer waar ik niet had gedacht dat ik dat nog had.

Vanmiddag verscheurde ik de hele oude familie foto's door, daar waar mijn oma Van der Haven en opa en oma Wahr op staan. Zelfs de zeldzame foto van mijn overgrootvader Reidsma, bloemist uit Purmerend. Ik verscheurde ze nadat ik er een foto (hahaha ... ook wel bekend als het nieuwe scannen) van gemaakt had. Dit voor het digitale archief wat ik ga behouden voor een zorgvuldig gekozen selectie aan foto geschiedenis en herinneringen.

Je zult je afvragen waarom dan? Het staat toch niet in de weg??

Dat klopt. Momenteel zitten wij in een brainstorm proces om vrij te kunnen zijn in het gaan en staan. Als wij het voorrecht hebben om gezond te blijven en we binnen 10 jaar financieel onafhankelijk, desnoods part time, dan willen we zo min mogelijk afhankelijk zijn van spullen. Zo ook van digitale spullen. Vandaar dat ik ook door mijn digitale archief van foto's ga. Want, zo had ik eerder geblogd, ik wil mijn huidige veredelde opslag stick, de NAS server en harddisk dockstation weg doen en ons beperken tot 3 opslagplaatsen: de laptop, de cloud (dropbox, youtube en wellicht nog een andere virtuele opslag) en een paar USB-stickies. Om dat te verwezenlijken wordt alles tegen het licht gehouden en in de categorie weg of bewaren gedaan. Meteen worden veel foto en filmpjes op youtube gezet. Leuke daarvan is is dat je het kan delen met vrienden en familie waar je deze herinneringen mee gemaakt hebt. Dat heeft in de tussentijds al veel leuke reacties opgeleverd.

Ik ben inmiddels een paar weken bezig en de meeste familie filmpjes, die nog bestaan en het overleefd hebben, staan op YouTube. Verder maak ik van foto's uit voorgaande jaren een diavoorstelling per vakantie of periode. Deze diavoorstelling wordt omgezet naar een filmpje en vervolgens op YouTube gezet wel dan niet privé, verborgen of publiek. De foto's zelf worden dan weggegooid. Ik maak de filmpjes op een macbook met Foto's en daar kan je dan een diavoorstelling maken om deze vervolgens te exporteren naar een film bestand. Zie voorbeeld van ons weekendje op Texel in 2015. Alle foto en film opnames komen van mobiele telefoon.
Thuis hadden we nog 2 bakken waar we onze afgedrukte foto's hebben bewaard, vooral uit ons jeugd. Daar zijn we dit weekend ook rigoureus door heen gegaan. De laatste fotolijstjes zijn vanmiddag naar de Kringloop gebracht, de foto's die ook digitaal bestaan zijn verscheurd en weggebracht naar de eeuwige jachtvelden van het grofvuil.

Vanochtend had ik een deel van de oude foto's gefotografeerd, mijn nieuwe scanapparaat, om te digitaliseren. Vervolgens ging ik deze foto's ritueel verscheuren. En dat kostte me best moeite. Toch deed ik het want om de hele familie af te gaan om te leuren wie er nog interesse in heeft levert niet veel op met deze foto's.
Sommige spullen krijgen nog wel een andere bestemming. Zo vond ik naast foto's wat brieven, kaarten en wat flyers. Ook vond ik nog het jeugdboek van mijn oma, wat ik geërfd had: Het huis op 't duin - Ella Venom. Een boek uit 1928 en bij navraag kan ik daar nu mijn tante nog blij mee maken. Ook vond ik nog wat flyers of mini posters van Orkater van 3 voorstellingen van mijn oom: De Ivanovs, De Kleine Zeemeermin en De Mexicaanse Hond. Bij navraag bij mijn oom bleek hij De Kleine Zeemeermin niet meer te hebben. Dus ook deze krijgt nog een mooie bestemming. Voor mezelf behoud ik een digitaal souvenir.
In de tussentijd, bij gebrek aan interessante tv, kijken Natasja en ik zelf ook weer wat foto voorstellingen terug van onze vakanties en jaren die al omgezet zijn in filmpjes op youtube. Op youtube zetten is veel handiger omdat je het makkelijk bij de hand hebt en je kan het delen met anderen. Ik overweeg dan ook sommige filmpjes al niet meer in film bestand te bewaren voor een usb stick.

Voorlopig ben ik nog niet klaar. Wel hebben we 2 bakken naar 1 grote bak teruggebracht en zal er nog wat digitale scan acties gemaakt worden. Zo zal mijn poëzie album en een paar bladzijdes uit mijn dagboeken gescand (lees gefotografeerd) worden om nog een digitaal leven te krijgen zodat het materiële weg kan.

Ik kijk uit na het moment dat het laatste beetje weg is en het digitale archief van herinneringen, geschiedenis en administratie gereduceerd is tot USB-stickjes, laptop en internet.

Zijn jullie ook zo bezig?
Zijn jullie al eens door een digitaal archief gegaan voor opschoning??
En hoe valt het bij jullie als je afstand neemt van emotionele zaken???

9 opmerkingen:

  1. Begrijp dus echt niet waarom je die oude familiefoto's verscheurd ! Ze doen je toch echt wat en eenmaal digitaal opgeslagen kijk je er waarschijnlijk niet meer naar.
    Veel oude familiespullen heb ik niet, maar wat ik heb kan ik aanraken of er naar kijken. Een mooie vaas, een opscheplepel, een prac htig gesneden houten bakje, ik gebruik ze. Ze staan niet in de weg, ze verfraaien mijn leven. En zo zijn mijn overleden geliefden toch een beetje in huis.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Denk eerder vaker omdat digitaal makkelijker bij de hand is. Zeker nu ik dia voorstellingen heb gemaakt van jaren en vakanties van onze fotos. Overigens momenteel een gedigitaliseerde foto van mijn overgrootvader op mijn mobiel als achtergrond. Tussen de apps kijkt hij me aan vanaf de ingang van zijn bloemenwinkel in Purmerend. De fysieke foto is nu weg, digitaal is hij her en der nog vindbaar en te bewonderen.

      Verwijderen
  2. Als doorgewinterde minimalist ben ik toch zeer verbaasd met dit verhaal. Ik ontspul zodat ik ruimte heb voor de echt dierbare spullen. Analoge fotos hebben voor mij een hele hoge emotionele waarde/volume ratio

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja die emotie is onze afhankelijkheid waar overigens niets mis mee is. Momenteel ben ik zoveel digitale herinneringen aan het delen met mijn oudbandleden uit diverse bandjes. Er staan nu al wat reunietjes op stapel. Er gaat van de fysieke fotos niet alles weg, in tegendeel die bewaar ik nog en is digitaal makkelijk deelbaar en bij te pakken. Nee onder die toekomstige palmboom als ik FIRE ben met internet komt het vast goed om er weer eens naar te kijken.

      Verwijderen
  3. Ik denk dat ik de meeste van mijn overtollige spullen wel weggedaan heb.
    Qua afgedrukte foto's heb ik nauwelijks iets weggegooid. In digitale vorm zou ik er nog minder naar kijken en dat zou ik jammer vinden. Wellicht dat ik er een dia presentatie van maak op DVD. Mmmm, een optie in elk geval.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik andersom juist door de digitalisering en ook met name ik nu grondig door al mijn digitale bestanden en fotos ga, behoudt ik een behapbaar en makkelijk bij te pakken manier om deze herinneringen weer terug te zien en te delen. Dia voorstelling van je foto's is echt een aanrader. Kijkt heel fijn terug op mobiel, tablet of tv.

      Verwijderen
  4. Ik vind emotionele dingen losmaken ook heel moeilijk. En foto's dus helaas ook. Het is bij mij wat dat betreft dan ook een zootje...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Is ook echt moeilijk, het opruimen van digitaal en papier is echt nog een project maar ik maak inmiddels mijn slagen en kan veel delen met de mensen waar ik de herinneringen mee heb gemaakt. Maakt zelfs dat ik nu weer in contact ben met sommigen die ik heel lang niet meer heb gezien.

      Verwijderen
  5. Zo zonde dat je ze verscheurd hebt, je ziet nu een beweging dat mensen weer oude foto's gaan kopen op markten. Dat zijn dan ook foto's van mensen die ze niet kennen maar kopen ze omdat ze een hoge decoratieve waarde hebben. Ze zijn ook nog veel geld waard. Jouw foto's zijn (waren) dat soort foto's maar dan van de toekomst, zeker die van grootouders... Natuurlijk zou je ze opnieuw af kunnen drukken maar digitale bestanden raken zoek en het is toch niet hetzelfde als de oude afgedrukte foto's.

    BeantwoordenVerwijderen