Digitale en afgedrukte fotos wegdoen valt zwaar

Zelfs voor een 4 jaar ervaren consuminderaar, vergevorderde ontspulleraar (nieuw woord voor de Dikke van Dale) valt het zwaar om emotionele dingen weg te doen. In mijn geval mijn digitale en afgedrukte foto's en wat jeugdgekrabbel. Toch wil ik er doorheen gaan. Het is vooral de emotie bij het door heen gaan en selecteren wat het zwaar maakt terwijl je ook denkt, als alles is afgebrand dan ga ik ook heus wel verder met mijn leven. Dat laatste houd me op de been om door te gaan. Ook kwam er zelfs oud zeer naar boven. Zeer waar ik niet had gedacht dat ik dat nog had.

Vanmiddag verscheurde ik de hele oude familie foto's door, daar waar mijn oma Van der Haven en opa en oma Wahr op staan. Zelfs de zeldzame foto van mijn overgrootvader Reidsma, bloemist uit Purmerend. Ik verscheurde ze nadat ik er een foto (hahaha ... ook wel bekend als het nieuwe scannen) van gemaakt had. Dit voor het digitale archief wat ik ga behouden voor een zorgvuldig gekozen selectie aan foto geschiedenis en herinneringen.

Je zult je afvragen waarom dan? Het staat toch niet in de weg??

Dat klopt. Momenteel zitten wij in een brainstorm proces om vrij te kunnen zijn in het gaan en staan. Als wij het voorrecht hebben om gezond te blijven en we binnen 10 jaar financieel onafhankelijk, desnoods part time, dan willen we zo min mogelijk afhankelijk zijn van spullen. Zo ook van digitale spullen. Vandaar dat ik ook door mijn digitale archief van foto's ga. Want, zo had ik eerder geblogd, ik wil mijn huidige veredelde opslag stick, de NAS server en harddisk dockstation weg doen en ons beperken tot 3 opslagplaatsen: de laptop, de cloud (dropbox, youtube en wellicht nog een andere virtuele opslag) en een paar USB-stickies. Om dat te verwezenlijken wordt alles tegen het licht gehouden en in de categorie weg of bewaren gedaan. Meteen worden veel foto en filmpjes op youtube gezet. Leuke daarvan is is dat je het kan delen met vrienden en familie waar je deze herinneringen mee gemaakt hebt. Dat heeft in de tussentijds al veel leuke reacties opgeleverd.

Ik ben inmiddels een paar weken bezig en de meeste familie filmpjes, die nog bestaan en het overleefd hebben, staan op YouTube. Verder maak ik van foto's uit voorgaande jaren een diavoorstelling per vakantie of periode. Deze diavoorstelling wordt omgezet naar een filmpje en vervolgens op YouTube gezet wel dan niet privé, verborgen of publiek. De foto's zelf worden dan weggegooid. Ik maak de filmpjes op een macbook met Foto's en daar kan je dan een diavoorstelling maken om deze vervolgens te exporteren naar een film bestand. Zie voorbeeld van ons weekendje op Texel in 2015. Alle foto en film opnames komen van mobiele telefoon.

Thuis hadden we nog 2 bakken waar we onze afgedrukte foto's hebben bewaard, vooral uit ons jeugd. Daar zijn we dit weekend ook rigoureus door heen gegaan. De laatste fotolijstjes zijn vanmiddag naar de Kringloop gebracht, de foto's die ook digitaal bestaan zijn verscheurd en weggebracht naar de eeuwige jachtvelden van het grofvuil.

Vanochtend had ik een deel van de oude foto's gefotografeerd, mijn nieuwe scanapparaat, om te digitaliseren. Vervolgens ging ik deze foto's ritueel verscheuren. En dat kostte me best moeite. Toch deed ik het want om de hele familie af te gaan om te leuren wie er nog interesse in heeft levert niet veel op met deze foto's.

Sommige spullen krijgen nog wel een andere bestemming. Zo vond ik naast foto's wat brieven, kaarten en wat flyers. Ook vond ik nog het jeugdboek van mijn oma, wat ik geërfd had: Het huis op 't duin - Ella Venom. Een boek uit 1928 en bij navraag kan ik daar nu mijn tante nog blij mee maken. Ook vond ik nog wat flyers of mini posters van Orkater van 3 voorstellingen van mijn oom: De Ivanovs, De Kleine Zeemeermin en De Mexicaanse Hond. Bij navraag bij mijn oom bleek hij De Kleine Zeemeermin niet meer te hebben. Dus ook deze krijgt nog een mooie bestemming. Voor mezelf behoud ik een digitaal souvenir.

In de tussentijd, bij gebrek aan interessante tv, kijken Natasja en ik zelf ook weer wat foto voorstellingen terug van onze vakanties en jaren die al omgezet zijn in filmpjes op youtube. Op youtube zetten is veel handiger omdat je het makkelijk bij de hand hebt en je kan het delen met anderen. Ik overweeg dan ook sommige filmpjes al niet meer in film bestand te bewaren voor een usb stick.

Voorlopig ben ik nog niet klaar. Wel hebben we 2 bakken naar 1 grote bak teruggebracht en zal er nog wat digitale scan acties gemaakt worden. Zo zal mijn poëzie album en een paar bladzijdes uit mijn dagboeken gescand (lees gefotografeerd) worden om nog een digitaal leven te krijgen zodat het materiële weg kan.

Ik kijk uit na het moment dat het laatste beetje weg is en het digitale archief van herinneringen, geschiedenis en administratie gereduceerd is tot USB-stickjes, laptop en internet.

Zijn jullie ook zo bezig?
Zijn jullie al eens door een digitaal archief gegaan voor opschoning??
En hoe valt het bij jullie als je afstand neemt van emotionele zaken???