Huisperikelen

Afgelopen week was er ontwikkeling op ons adres. Na afstemming met de makelaar over nieuwe foto's en prijsverlaging was het afgelopen week een mooie gelegenheid om de makelaar in te seinen dat de achtertuin foto klaar was. We hadden er het nodige aan gedaan en met het mooie weer was de tuin lekker in bloei en vol in het groen. De bosrank stond mooi te wezen en het was een tuin om verliefd op te zijn. Vanaf Hemelvaart genoot ik ook dagelijks van onze tuin. We hadden voor het eerst ge-bbq-ed en het kon mij bommen of dat huis geen bezichtigingen zou krijgen. Ik hoopte al dat ik er zelf 'noodgedwongen' in kan blijven wonen.

Afgelopen maandag belde de makelaar op dat ze deze week langs zouden komen om foto's te maken, maar ook dat ze wilden laten weten dat we vrijdag een bezichtiging hadden. WAT??? Een bezichtiging? Hallo, we hebben nog geen foto's en nog geen prijsverlaging. Maar erger, ik zit inmiddels te genieten van mijn tuin en buitenleven dat ik bijna mijn huis niet meer wil verkopen. Dus hoopte ik in eerste instantie dat ze het maar niets zullen vinden. En zo kon ik me er redelijk van afsluiten dat vrijdag mensen zouden komen kijken.

Donderdag keek ik door het aanbod van funda op te koop staande woningen in Amersfoort en zag een senioren woning in beeld. Toch even kijken en klikken. Na snel door de foto's te zijn gegaan facebookte ik Natasja: Heb je al gezien? deze WUL IK. DIT IS HEM ...
Na een uur had Natas op werk tijd om zich er ook in te verdiepen en facebookte terug 'Dat is hem, Dat is ons huisje, Die wul ik ook'.
Afin, mijn desinteresse in de bezichtiging kantelde meteen naar de hoop dat het de potentiële kopers zijn, maar dan moeten ze wel snel wezen want we hebben zelf wat op het oog.

Vrijdag na de bezichtiging belde onze makelaar terug over hoe het gegaan was. Het waren mensen van eind 50 die ooit van een woning met tuin naar een appartement zijn gegaan omdat ze geen onderhoud meer wilden hebben aan een tuin. Maar na een tijdje moesten ze toegeven dat ze als eerste een tuin miste in hun leven. Nou ik kon me er alles bij indenken en voor mij was dat de belangrijkste boodschap van de hele bezichtiging. Zo koppelde ik dat Natas nog even goed terug dat ook ik niet zomaar in een flat ga wonen met enkel een balkon. Mijn horror gedachte is nog steeds dat ik spijt krijg als ik geen tuintje zal hebben. Zeker als ik zie wat het nu met me doet. Nu heeft de senioren woning waar ons oog op is gevallen een tuintje, is op een goede plek in de stad, goedkoop en klein. Dus daar gaan we zelf aankomende vrijdag langs om te bezichtigen en kijken of dat ook in het echt het droomhuisje is wat we denken. Mocht deze het voor ons zijn en de verkoopgoden ons goed gezind zijn dan komt alles recht.

Onze bezoekers zouden nog gaan nadenken wat ze wilden en konden. Ze hadden een goed gevoel bij ons huis maar financieel moesten ze nog even kijken aldus de makelaar. Het is geen Nee, het is geen Ja.

De prijsverlaging laat nog op zich wachten. Na het bericht op Nu.nl dat ze verwachten dat de verkoopprijzen tot volgend jaar blijven stijgen, vond ik het wel een reden onze prijsverlaging nog even uit te stellen. We hadden immers weer een bezichtiging. De nieuwe foto's van de achtertuin staan inmiddels op funda. In de tussentijd genieten wij volop van onze tuin waar Marie de merel na 4 pogingen vandaag druk bezig is met het bouwen van een definitief nest in onze klimhortensia. Voor het eerst in onze tuin een merelnest! Dat ik dat nog ga meemaken!! Ook de mussen vliegen af & aan met nest materiaal alsmede de Bosserdijk 5 muis, die onder onze keuken woont, en van alles door dat piepkleine gat weet te slepen tot plastic aan toe.